Halkın dayanışması göz yaşartan örnekler!

Deprem yeni haftaya başlarken yakaladı.

Önce 7,7 sonra 7,6… Peş peşe gelen artçılar.

İlk günün şaşkınlığı…

400 kilometreyi aşan bir alan.

Dünyada örneği yok.

Kimse ne yapacağını bilemedi.

Yakınları enkaz altında olanlar…

Durumu göz önüne almadan tepki gösterdiler.

Normal karşılamak lazım.

TOPARLANIYORUZ

Hatalar yok mu? Var.

Ama toparlanıyoruz.

10 ilde OHAL ilan edildi.

Türk Silahlı Kuvvetleri sahada.

Depremde kurtarma eğitimi alanlar bölgede.

Kahraman madenciler görevde.

Rusya’dan, Japonya’dan, Azerbaycan’dan,

Yunanistan’dan, … gelen kurtarma ekipleri…

Çalışmalara başladı.

İran ekibini uçakla gönderdi.

Çin’den 82 kişilik ekip ve 4 köpek dün gece saat 04.30’da Adana Havaalanına indi ve hemen işe koyuldu.

Türkiye’nin her yerinden haberler geliyor.

İş makinaları gemilerle, tırlarla deprem bölgesine sevk ediliyor.

EKSİKLER GİDERİLİYOR

Vatandaş sokakta…

Çoğunun kalacak yeri yoktu.

Hızla çadırlar kuruluyor.

Sahra hastaneleri devreye sokuluyor.

Yakınları enkaz altında kalanlar…

Elbette umutla yıkılan binaların başında…

İlk gün yaşanan sıkıntılar aşılıyor.

Eksiklikler giderilmeye çalışılıyor.

Bazı yurttaşlar deprem bölgelerinden taşınıyor.

Uygun yerlere yerleştiriliyor.

Otelciler otellerini, pansiyoncular pansiyonlarını açıyor.

BÖLGE DIŞINDAKİ MANZARA

Bölge dışındaki dayanışma…

Hızla büyüyor.

Belediyeler, sivil toplum örgütleri…

Vatan Partisi, TGB, TLB, CKD, TSB, …

Herkes “Benim de katkım olsun” çabasında…

Birçok kuruluş yardımları tırlara yükledi bile.

Yatak, battaniye, kışlık giyecek, ayakkabı…

Herkes olanakları ölçüsünde…

Memurlar, işçiler maaşlarından bağış yapıyor.

Esnaf güçleri neye yetiyorsa…

Sanayiciler de devrede…

Gaziantepli bir sanayiciyle görüştüm.

130 bin battaniye göndermiş.

Ayrıca çadırlarda üşümesinler diye halı sevketmiş.

EMEKÇİLER

Dün gözlerimi yaşartan bir olay yaşadım.

Depremzedelere giyecek yardımı gönderecektim.

Koli ihtiyaç oldu.

Mahalledeki zincir markete gittim.

Çalışanlar durumdan vazife çıkarmışlar.

Ürün kolilerini boşaltmışlar.

Uygun bir yere koymuşlar.

Yardım göndermek isteyenler koli sorunca…

Hemen yetiştiriyorlar.

“Bu kimin fikri?” diye sordum.

Çalışanların fikriymiş.

DİKKAT ET!

Diğer markete gittim.

Onlar da aynı.

Bir grup çalışanı görevlendirmişler…

İşleri sadece kutuları boşaltmak…

Boşalan kutuları da titiz bir şekilde kenara koyuyorlar.

Çalışanlardan biri kutuyu yırttı.

Diğer çalışan tepki gösterdi:

“Dikkat etsene.

Kutu isteyen olursa ne diyeceğiz.

O kutularda deprem bölgesine yardım gidecek.”

BİZİM DE TUZUMUZ OLSUN

Uzaktan izledim, gözlerim doldu.

Sonra yanlarına gittim.

Hassasiyetlerinin nedenini sordum.

Depremin ilk günü sabah saatleri…

60 yaşlarında bir müşteri gelmiş.

Sağlam kutu sormuş.

Bundan sonrasını onlardan aktarayım:

“'Abla ne yapacaksın?’ diye sorduk.

‘Duymadınız mı?

Çok şiddetli bir deprem oldu.

Binlerce ev yıkılmış.

Yıkılmayan da evine giremiyormuş.

Her yerde kar başladı.

Bu insanlar ne yapacak.

Giysi, ayakkabı koyup bölgeye göndereceğim’ dedi.

Donduk kaldık, çok da utandık.

Biz neden düşünemedik diye…

Sonra da hemen harekete geçtik.

Depodaki kutuların içlerini boşalttık.

İsteyenlere veriyoruz, ama yetiştiremiyoruz.

Ne yapalım asgari ücretliyiz, zor geçiniyoruz.

Bizim de tuzumuz olsun.”

Mahallede bütün bakkallar, esnaf aynı duygu içinde.

Sizin gözünüz yaşarmaz mı?