Hatıran yeter

Şehrin yolları kitlenmişti.

Yol kenarlarında yürüyen üçerli, beşerli gruplar.

Arabalar dur kalk ilerliyordu.

Seslendik ve sorduk.

Kral geliyor dedi kimi,

kimi de baba’ya gidiyorum.

Ferdi Tayfur konser verecekmiş.

İnanılır gibi değildi.

Sel olup akıyordu insanlar.

Şaşkındık ve çok etkilenmiştik.

Konser alanına yaklaştıkça ses artıyor adeta yer gök inliyordu.

Yığınlar bağırıyor,

Ferdi seni Allah yarattı diyordu.

Konser alanına giremeyenler ise yollarda, ağaçlarda, kamyon kasalarının üstündeydi.

Olağanüstüydü atmosfer.

Binlerce insan hep bir ağızdan şarkı söylüyordu.

Aslında hiç aklımızda yokken karar verdik, bu olağanüstü ortamı yaşayacak ve konseri de dinleyecektik.

Bunun için önce arabayı bir yere park ettik, sonra biz de düştük yollara.

Nispeten yakın bir yeri gözümüze kestirdik ve nihayet oturduk.

Çok geçmedi,

şehrin üstünü örten o yoğun ses dalgası bir anda kesiliverdi.

Çünkü o an gelmiş,

sunucu Ferdi Tayfur’u anons edecekti.

İşte o an !

Ferdi Tayfur’un sahneye çıktığı o an, öyle bir gürültü koptu ki;

izah etmeye kelimeler yetmez.

Gökyüzü ikiye bölündü desem de,

gökyüzünün bütün şimşekleri aynı anda çaktı desem de kifayetsiz.

HALKIN SANATÇISI

Yoksulluk nedir biliyordu.

Aşkı, sevdayı da.

Milyonlar kazanacağı halde,

sırf sevenleri rahat dinlesin diye

şarkılarının telif hakkından vazgeçecek kadar gözü tok,

Şimdikiler gibi ayrıcalıklı lüks yaşam peşinde koşmayacak kadar mütevazıydı.

O vatanını milletini çok sevdi.

Millet de onu.

Bağlamayı, gitarı iyi çalan, onlarca albümü olan bu yakışıklı adam konserlerinde özel bir show da yapmıyor, görünmek için magazincilerle de yaşamıyordu.

Ama çok sevilmişti.

Yıllar geçmiş, yaşlanmış,

hatta inzivaya çekilmiş ama hiç unutulmamıştı.

Artık son kez sahne alacaktı.

Her şehirden binlerce insan

soğuk, kar kış demeden çıkıp gelmiş ve son yolculuğunda onu yalnız bırakmamışlardı.

Çünkü o halkın sanatçısıydı.

Yine adeta gök delinmişti.

Ama bu kez gökler de ağlıyordu.