İki bağımsız millet birbirine düğümlenmiştir

1937 yılının 21 Aralık gecesi Ankara’da Şehir Lokantası’nda Atatürk konuklarıyla oturmaktadır. O sırada Hariciye ve Dahiliye vekillerimizle Ankara’da görüşmeler yapmış, Suriye Başvekili Cemil Mardam’ı Cumhurbaşkanı’na takdim ederler. Atatürk Mardam’la birlikte olan Adil Arslan’ı da sofraya davet eder. Uzun bir gece olur.

İlk önce Naim Hazım Ülkü Onat konuşur:

“Bayanlar, Baylar;

“Bu gece, bu anda, bu sofrada bulunuyorum. Ne güzel tesadüf. Bizim, Türklerin, çok sevdiği bir milletin Başvekili ve yüksek bir adamı, bu sofrada hazır bulunuyorlar. Bunu aramadan ve düşünmeden, güzel bir tesadüf olarak karşılaşmış bulunuyoruz. Bundan dolayı memnuniyetimi beyan ederim. İsterim ki, bundan sonra da birbirini çok sevmiş olan iki millet temsilcileri, daima yan yana bulunsunlar ve kendilerinin ve mensup oldukları milletlerin birbirine bağlılıklarını, muhabbetlerini söylesinler.

“Çünkü, bu iki millet arasındaki bağlılık, çözülemeyecek kadar çok düğüm halindedir. Teklif ederim bütün arkadaşlara: Bu arkadaşlık ve kardeşlik, birlik düğümü için içsinler, ben de, arkadaşlar içerken elimi bütün arkadaşlar üzerine, masumiyet ve temizlik ve kardeşlik alameti olmak üzere kaldırıyorum.”

BAĞIMSIZLIK MÜCADELESİNDE BİRLİKTE

Arkasından Suriye Başbakanı Cemil Mardam sözü alır:

“Ekselans Cumhurbaşkanı'na, Türkiye'de gördüğüm iyi kabulden ve bu akşam bu toplanmada bulunduğumdan dolayı en derin teşekkürlerimi arz ederim. Bu iltifatı ömrümün sonuna kadar unutmayacağım. Ekselans, sizin namınız, prestijiniz, otoriteniz Türkiye'de olduğu kadar bütün Doğu'da da hâkimdir. Bağımsızlık mücadelelerinde Suriye, Türkiye'yi örnek olarak almıştır. İki memleket arasında kurulmuş olan kuvvetli dostluğun, geçici anlaşmazlıkları tamamıyla bertaraf edeceğinden eminim.”

ZULÜM VE İSTİBDATA KARŞI İLK İMZA

Mustafa Kemal, Suriye’yi ve Suriyelileri çok yakından tanır. Yeni mezun genç bir kurmay subayken “milletinin zulüm ve istibdat altında mahvolmasına” karşı faaliyetlerinden dolayı kısa bir süre İstanbul’da tutuklu kaldıktan sonra Şam’a atandı. 1905’te ilk mücadele ateşi burada yakıldı.

Vatan ve Hürriyet Cemiyeti’ni kurdu; Beyrut, Yafa, Kudüs ve Selanik’te şubelerini açtı. Arkadaşlarını kahredici istibdada karşı ancak ihtilalle cevap vermek, köhneleşmiş, çürük idareyi yıkmak, milleti hâkim kılmak, vatanı kurtarmak için vazifeye davet etti, silah üzerine yemin ettiler. (Atatürk’ün Bütün Eserleri, c.1, s.32)

Aynı yemin bizim için de geçerlidir.

O 1937 yılının Aralık akşamında Atatürk Türkiye’nin ve Suriye’nin bağımsızlığı, halklarının mutluluğu üzerine uzun siyasi bir konuşma yapar.

Birçok kez size bu köşeden aktardım.

Millî bir dış politika dersi gibidir. Mutlaka okuyunuz.

(ATABE, c.30, s.119-123)

Ben de o kahraman, emperyalizme karşı dik duran Suriye halkını çok kez yaptığım ziyaretler ve görüşmeler sırasında yakından tanıdım.

ABD emperyalizmi 13 yıl her alanda uyguladığı ambargolarıyla, her türlü silahıyla bütün şiddetiyle üzerlerine gitti.

Adım adım nasıl yıprandıklarını, yoksullaştıklarını, ellerindeki maddi-manevi zenginlikleri nasıl kaybettiklerini acıyla izledim. Vatan Partisi bütün gücüyle iki milletin geleceği için çok çaba gösterdi.

Suriye kaybetti.
Biz de kaybettik.
Ama kazanacaklar.
Biz de kazanacağız.
2025’te yeni yıl dileğimiz budur!
Hedefimiz budur.
Kaybettiklerimizin daha iyisini, daha sağlamını yeniden inşa edeceğiz!
Bu bir görev çağrısıdır.
Bu bir borçtur.
Ödenmelidir.
Ödenecektir.
Milletimize feda olsun!

---

Siz değerli okurlarımıza, milletimize, bütün bu olanları hiç hak etmeyen Suriyeli dostlarımıza bu kez yeni yıl armağanımız, Suriye’nin Millî Marşı olsun…

Humat el-diyar

Humâta d-diy’âri alaykum salâm
Abat an tazilla n-nufûsu l-kirâm
Arînu l-urûbati baytun harâm
Wa-arshu sh-shumûsi himan lâ yudâm
Rubâ'u sh-sha'âmi burûju l-'ala
Tuhâki s-samâ'a bi-âli s-sana
Fa-ardun zahat bi-sh-shumûsi l-wida
Samâ'un la-'amruka aw ka-s-sama
Rafîfu l-'amâni wa-khafqu l-fu'âd
Alâ alamin damma shamla l-bilâd
Amâ fî-hi min kulli aynin sawâd
Wa min dami kulli shahîden midâd?
Nufûsun ubâtun wa mâdin majîd
Wa-rûhu l-adâhi râqîbun atîd
Fa-min-na l-walîdu wa-min-na r-rashîd
Fa-lim lâ nasûdu wa-lim lâ nashî

Vatan Bekçileri

Vatan koruyucuları size selam olsun,
Gururlu ruhlarımız aşağılanmayı reddeder.
Araplığın kutsallığı kutsal bir sığınaktır,
Güneşlerin tahtına boyun eğdirilmeyecek bir korunaktır.
Şam'ın baharı yüksekte kulelerdir,
Göklerin zirvesiyle konuşmakta olan
Parlak güneşlerle süslü bir arazi,
Başka bir gökyüzü haline gelir.
Umutların çarpması ve kalpteki yankı,
tüm ülkeyi birleştiren bir bayrak üzerinde.
Her gözün karanlığı yok mu,
Ve her şehidin kanından gelen mürekkep?
[Bizim] ruhlarımız meydan okur ve [tarih] şahane,
Ve şehitlerimizin ruhları müthiş koruyuculardır.
Bizden "El-velid" ve bizden "Er-reşid"
Peki niçin gelişmeyelim ve neden inşa etmeyelim?

(1936 yılında Halil Mardam Bey tarafından yazılmış, Mohammed - Ahmed Salim Flayfel tarafından bestelenmiştir. 1938 yılında ise “Milli Marş” olarak kabul edilmiştir.)