İşsizlik kader mi?

Son YEP (Yeni Ekonomik Program) açıklanırken benim en çok ilgimi çeken veri İŞSİZLİK oldu.
Yıllar / İşsizlik hedefi
2020 / 11.8
2021 / 10.80
2022 / 9.80
Bu yıl 2019-2023 arası beş yıllık 11. Kalkınma Planı açıklandı. Orada 2023 yılında işsizlik hedefi yüzde 9.9 olarak açıklanmıştı.
20 Eylül 2018 tarihinde, krizin en cafcaflı günlerinde açıklanan eski YEP içerisinde işsizlik hedefleri;
Yıllar / İşsizlik hedefi
2019 / 12.10
2020 / 11.90
2021 / 10.80
Aşağıda ise Dünya Bankası kaynaklı gelişmekte olan ülkeler kategorisindeki Türkiye dahil altı ülkenin 1991-2018 (Dünya Bankası en geniş bu yıllar arası veri veriyor.) arası yıllık işsizlik oranları ve altı ülkenin 20 yıllık işsizlik aritmetik ortalamasını göreceğiz.
Bu tabloda da altı ülkenin 28 yıllık (1991-2018) işsizlik ortalamalarını görüyoruz.

Ülke / Ortalama
Arjantin / 11.01
Endonezya / 5.26
Meksika / 3.97
Brezilya / 8.48
Malezya / 3.31
Türkiye / 9.14
Tabloya dikkat ederseniz, bizim kategorimizde olarak değerlendirilen Endonezya, Meksika, Malezya gibi ülkelerde işsizlik oranlarının tam istihdam olmasa bile tolere edilebilir seviyelerde olduğunu görebiliriz.
Listedeki ülkelerden sadece Arjantin’in 28 yıllık ortalama işsizliği bizden yüksektir. Hepimizde biliyoruz ki Arjantin yıllardan bu yana ekonomik krizden çıkamamış, en son olarak da kontrollü kambiyo rejimine dönerek, IMF programının dışına çıkmıştır. Ortalamayı yükselten 1994-2003 yılları sonrasında aslında Arjantin’de de işsizlik Türkiye ortalaması altında seyretmektedir.
Dikkat ederseniz hükümet tüm planlamalarında işsizlik oranını maksimum yüzde 9.8 seviyesine çekiyor. Bu seviyenin altına kalem oynatmaya cesaret edemiyor gibi. Gerçekçi de(!) davranıyor iktidara geldikleri 2001 yılından bu yana işsizlik genel olarak yükselme eğilimine girmiş.
Bence İhracat diye dövüneceğimize, gerçek anlamda refah seviyemizi yükseltecek, büyüme ve kalkınmayı birlikte arttıracak önlemlere daha çok ihtiyacımız var. Dünyada bize benzer ülkelerin işsizliği bizden çok daha düşük seviyelerde. Demek ki korkacak bir şey yokmuş, niyetine girince oluyormuş.