“Kanla İrfanla kurulan Cumhuriyet-(TAMAMI)

Yıl: 1965

Yeni İstanbul Gazetesi Ankara temsilcisiyim. Ecevit, İsmet Paşa’nın ortaya attığı “Ortanın Solu Projesinin” sahibi. CHP’de bir heyecan bir heyecan. Büromuz Bulvar Palas Oteli’nin yanı başında üç odalı bir dairede. Yan odalarda muhabir arkadaşlarım çalışmakta. Rahmetli Teoman Erel, Güneri Cıvaoğlu, Fethi Akkoç, Can Pulak ve İstiklal Yaradılış. Seçime gidiyoruz. Sokaktaki ve partilerdeki havayı kokluyoruz. Daha 18. Kurultay yapılmamış, Ecevit henüz Genel Sekreter değil.

CHP’de kendisine “Koca Başkan”adı verilen Ankara il Başkanı Rauf Kandemir- o da rahmetli- İsmet Paşa’yla yaptığı bir konuşmayı anlatıyor:

“-Paşaya dedim ki; Paşam karşı taraf alabildiğine dini siyasete alet etmekte. Sizden ricam şu; bu seçim bizim için önemli. Radyo konuşmalarında ya da bir münasip ortamda hiç değilse bir kez Allah deyin gerisini bize bırakın.. İsmet Paşa sustu. Sonra başını bana çevirdi. Belli ki beni azarlayacak. Yüzüme baktı ve şöyle dedi:

-Koca Başkan sen bana ‘laikliği bir yana bırak, dini siyasete alet etmemize fetva ver’ diyorsun. Bunu yapmam. Bilirim ki, ben önde Allah dedim mi, arkanızda cemaat namaza durursunuz... Hadi kalk ben Meclis’e gideceğim”

Paşa’nın eski model Chevrolet’si Pembe Köşkün kapısının önünde çekilmiş bekliyor. Arabasının kapısını açıyorlar. Paşa koltuğa oturuyor. Şapkasını çıkarıyor ve camı açarak: “- Hadi! Allahaısmarladık...” diyor. Rauf Kandemir gülsün mü ağlasın mı bilemiyor. İşte İsmet Paşa Allah demiş ya!

Ben yakından bilirim ki; İsmet Paşa Ramazan ayında 30 gün oruç tutar. Misafirlere bayram boyunca hurma ikram edilirdi.

Gene bir seçim sonrasındayız. Seçilmişler yemin edecek. Ecevit Başbakan olarak Meclis’te. İçeriye türbanlı milletvekili giriyor. Bülent Ecevit yerinden fırlıyor ve şöyle diyor: “- Burası TBMM’dir. Atatürk’ün Meclisi. Buraya bu kılıkla kimse giremez” ve ekliyor:”- Bu hanıma haddini bildirecek biri yok mu?” Meclis karışıyor.

Cumhuriyet sahipsiz kaldı işte

Siz hiç şu sıralarda “ Yıldırımlar yaratan bir ırkın ahfadıyız/Kanla İrfanla kurduk biz bu Cumhuriyeti...” diye başlayan Cumhuriyeti koruyanlara ait bir marşın söylendiğine tanık oluyor musunuz? Olmuyorsunuz. Ancak! Başka olaylara tanıksınız. Ve başınızı ya hicabınızdan ya da korkunuzdan öne eğiyorsunuz. Oysa tarihin yazdığı en büyük devlet adamlarını, komutanları bağrından çıkarmış bir ulusuz biz. Bakın nelere tanık oluyorsunuz?

Soran varmış gibi ‘Biz dinsiz değiliz’ diyorlar.” ‘Anayasayı AKP’nin istediği gibi değiştireceğiz!’ diyemiyorlar. İngiliz ve Baltık ülkelerinin programlarına benzer programlar yapacağız” diyorlar. “Türkiye artık “1930’ların Türkiyesi değil” diyorlar, “Özgürlük ve bölgesel özerklik en önemli sorun” diyorlar. Susuyorsunuz.

“Türkiye’yi bölecek ve üniter yapıyı ortadan kaldıracak işler yapacaklar ama yavaş, yavaş örgüte sindire, sindire yapacağız” diyorlar. Hâlâ üzerinize ölü toprağı serpilmiş gibi duruyor ve sesinizi çıkarmıyorsunuz. Partiyi İngiliz Sosyal Demokrat Partisine benzeteceklerini söylüyorlar. “Başta ben olayım da vatan, ulus benim neyime?” düşüncesindeler. CHP’yi Aleviler mi, Sünniler mi yönetsin telaşı içinde kardeş kavgasına itiyorlar susuyorsunuz. Neden?

“İngiliz âşıkları Cemiyetine taş çıkartacak boyutta silahsız işgale zemin oluşturanların CHP’de ne işi var. Numaralı ve kodlu CİA ajanları orada ne arıyor?” demek te mi aklınıza gelmiyor?

Şair ne demişti:

“Ölürsem görmeden millette umut ettiğim feyzi

Mezar taşıma yazsınlar: Vatan mahzun, ben mahzun”

“Kanla irfanla kurduk biz bu Cumhuriyeti..”marşını söyleyenler neredeler dersiniz?