Konuşan bina, yürüyen bina, kurmay bina!

İstanbul’daki bütün binalar öylece yerinde duruyor. Deva Çıkmazı’ndaki bina ise müdahaleci. Yerinde duramıyor. Süreçlere müdahale ediyor.

Tarihin yazıldığı bina. Kanunuesasi’nin olgunlaştığı bina. Namık Kemal komşusu olmuş, Mehmet Akif’le selamlaşmış, Mustafa Kemal önündeki Pera’da Kurtuluş için çalışmış. İşgal görmüş. İtilip kakılmış, harap olmuş. Ama çökmemiş. Temeli sağlam bina. Yıkılmayan bina.

Bağımsızlık mücadelesini sırtına alan Aydınlıkçılarla tanıştı, kucak açtı. Nefes aldı. Devrimcilerin teriyle kolonları sağlamlaştı. Ayağa kalktı. Karşıdaki Edirnekapı Şehitliği’ne saygı duruşuna geçti.

Bu binanın gözü var. Mehmetçiğe siper oluyor, üreticiye omuz veriyor. Önce vatan diyen kim varsa, yanında sarsılmadan duruyor. Kale gibi bina. Kuşatmaları boşa çıkarıyor. Operasyonlara, tertiplere teslim olmuyor. Savaşan bina. Rüzgarı göğüsleyen bina.

Konuşan bina. Pencerelerinden fikir taşıyor. Her odada ülkemizin sorunları ve çözümler konuşuluyor. Bina bazen yürüyor. Bir bakıyorsunuz Silivri önünde bir bakıyorsunuz Ulus’ta. Asya’daki kardeş binalarıyla haberleşiyor.

Birleştiren bina. Tam Bağımsız, güçlü ve üreten Türkiye mücadelesinde buluşturuyor. İktidar hedefi olan bina. Siyasi bina. Dönüştüren bina. İçine giren kişi erdemli duygularla zırhlanıyor.

Demek ki bu bina aslında bir bina değil. Kanı var, canı var, ruhu var, hedefi var, iradesi var. Desteğinizi istemek için uzattığı eli var…