Koş spor dünyası, kalanları kurtaralım

“Yanan yürek midir, ciğer midir bilemem” demiş Seyrani... Soma kömür ocaklarındaki cehennem ateşi ciğerlerimizi tıkadı, soluklarımızı kesti, yüreklerimizi kavurdu, beynimizi dağladı. Allahım, bu devirde bu ne aymazlık... İhmal, cehalet falan değil dümdüz cinayet. Kimse boşuna halkı aldatmasın, kandırmasın, sahiplerini ya da sorumlularını kurtarmaya kalkmasın. Ben bu felaket yüzünden her hafta “Sporda Halk Pazarı” olan köşemin adını “CAN PAZARI” olarak değiştirdim. Kusura kalmayın emekçi kardeşler, onların geride kalanları, gücüm bu kadarına yetiyor. Duyarlı her insanımız gibi, dünya insanı gibi paylaşmaya çalışıyorum. Bilirsiniz ki, acılar paylaşılırsa azalır.

Saatlerdir, iki gündür televizyonları, gazeteleri tarıyorum, internetim hep açık. Bir yandan da görmek istemiyorum, velhasıl karışık bir duygu. Ama dünyanın, spor dünyasının duyarlılığı ve yedi düvelden anında acımıza katılmaları haberleri insanın tüylerini diken diken ediyor. İşte ömrüm boyunca anlatmaya çalıştığım budur. Spor alanlarının çekişmesi, mücadelesi amansızdır. Ama o mücadele içindeki kardeşliği, sporun doğasında var olan çabukluğuyla acıları, felaketleri paylaşmak, yetişmek ve elinden geldiğince yardım etmesi de aynen mücadelelerindeki gibidir. Bire birdir. Hangi birini sayayım ki, Avustralya’dan İzlanda’ya, Liverpool’u Chelsea’si anında başsağlığı, geçmiş olsun mesajlarını ilettiler. Yetmedi, biliniz ki en kısa zamanda FIFA, UEFA dahil yardım için maç düzenlemeleri de yapma isteğini iletecektir.

Tüm bunlar acımızı gidermez, sadece paylaştırır ve merhem olur. Zaten onlar da bu paylaşmayı, futbolun, sporun kardeşliğini gösteriyorlar. Gidenler geri gelmiyor, ateş düştüğü yeri yakıyor. Şimdi bir yandan, gidenlere son görev yapılmasından sonraki işlere hemen başlamak gerekiyor. Gidenlerin, geride kalanlarına ivedilikle sahip çıkılmalıdır. Onlar kendi kendilerine yeterli olacak hale getirilmelidir. Üç beş kuruş yardımla, belki başlarını sokacak bir evle, sosyal güvenceyi birbirine karıştırmamak gerekir.

Bu durumda baştan sona tüm spor örgütlerimize büyük iş düşüyor. Derhal oraya koşun. Spor planlamacıları ile birlikte faciadan geri kalanlara, çocuk çocuğuna, spor alanları yapın, sporcu olmalarını sağlayın. Belki acılarını gideremezsiniz, ama serin bir soluk, bir teselli verebilirsiniz. Biliniz ki, iyi bir spor eğitiminin yanı sıra alınacak öğrenim o çocukların ve geride kalanların sadece avutulmasını değil, yaşam mücadelesine tutunmasını da sağlayacaktır. Haydi kardeşlerim, biz spor, futbol kardeşiyiz, can kardeşiyiz. Şimdi çekişmeleri, sen yaptın, ben yaptımı bırakıp el ele verme zamanıdır.

Diyeceksiniz ki, “Ne olacak, burası Türkiye, burda böyle, bir sonuç alınacak mı, şimdiye dek ne oldu ki?” Yanıtım şu kardeşlerim. Böyle gelmiş ama böyle gitmemeli. İnsan ömrü yaşamıyla sınırlıdır. Ama ümidin, sevginin, barışın, kardeşliğin, hoşgörünün ışığı sönmez. Elden ele, kuşaktan kuşağa ileriye doğru taşıdıkça mutlaka bir sonuç alınacaktır. Bu faciada neredeyse bir savaşta kaybedilecek sayısında insan yaşamı söndü, daha doğrusu yandı. Gün bu gündür, hadi sporcu kardeşlerim, el ele yardıma koşalım.