Lenin - II

Çıktılar akıncılar yerden, kıtalarla, saf be saf,
Toplandılar, ellerinde güneşten kopmuş parçalar,
Yakalayıp tarihi, durdular destan yazmaya, harf be harf.
Siz kimsiniz dense, derlerdi, gönül hamalıyız biz,
Karanfil taşıyoruz, doğacak bebeklerin yurt beşiğine,
Derlerdi biz, ölümsüz insanın iliğiyle kemiğiyiz.
Orada, o an yazıldı gönüllere karasevda sözleriyle ilk:
Lenin, diyorlardı beyne, şifa nasıl denirse öyle,
Öğütülürken mazlum Rusya, çar ile papazın arasında.
Dolardı alınteri derebeylerin derin ambarlarına ya,
Akardı hani kar gibi buğday unu, Avrupa borsasında.
Dedi: Sıkın dişlerinizi yoldaşlar, kaza kader yok!
Dedi: Ellerimiz var ya, ellerimiz kurtaracak aklımızı,
Duraksayan yıkılır, duran ölür, yoldaşlar tereddüt yok,
Bir kez çıktı işçinin oku, köylünün demir yayından.
Volga kıyısında, içilen güneşi hatırlayın, tan vakti tam,
Göründü Doğu’dan gelen adam, dedi, tamam!
Lenin, diyorlardı beklenen vakte, aşk nasıl denirse öyle.
Serpe serpe kuram, tepe tepe pratik, tak, tik, tak!
Haykırdı, Potemkin’de topu ateşleyen tıknaz adam:
Alın size inci mercan, alın işte Cennetin anahtarı lan!
Mesih efendinizin esirgediği, kutsal mesaj bu,
İşaret geldi, feleğin çarkı kırılacak, alın size talan.
Kerenski sıvışıyor arka kapıdan, makam arabasıyla,
Amerikan bayrağı çırpınıyor, forsunda Ford’un.
Lenin, diyorlardı yüreğe, gökyüzü nasıl denirse öyle.
Parti ayakta, Kremlin’de devrilmiş çar naçar!
Proletarya kalkar, içmiş teoriyi, çekilin yoldan, dan, dan!
Doldurmuş göğsüne, sosyalizmin aşk barutunu,
Düş mü görüyorum yoldaş, mujik şakası mı bu?
Yağdı halkın üzerine aydınlığı, yayıldı beş öğün,
Lapa lapa yağdı protein, karbonhidrat, vitamin,
Lenin, diyorlardı bilgiye, nasıl hayat diyorsak bugün,
Kış dostudur Rus’un, uyumayın, bebek büyüsün!