Madende Bir İnci: Madenci

Alnındaki bu yara
Eğri büğrü adama
Yakışmadı
Bahçede incinmiş dalı
Sofrada sessiz kalmış yeri
Toprakta budanmış nefesi
Dümdüz ve taptaze
Bir uzun arzu arifesinde
Dimağında canlandı bir ses
İmdaaaat

Duvarcı kardı harcı
Ustaca ısıttı camı
Hatıramdaki hatırlı kum
Sudaki kuruluğumu
Kuyruğundan tuttu
Islattı dibi, ipsiz yakaladı
Ağdaki balığı yem yaptı denize
Çıkıp tersten esen rüzgâra karşı
En derinden gelen
Nefsiyle beraber
Alıştı ağırlığa bu kefen
Arş-ı Âlâ'yı söküp atıp çığlıklarla
Gülün liflerini efil efil fırlattı annem

Allah'tan o sırada ben
Sustum olanaklarla beraber
Terzim usta dildi
Kumaşım iyi kesilmiş kumaş
Sonumu ördü bu ikilem
İki düz bir ters dünya
Acıma sarıldı yeşil yün hırka
Üşütmedi babamı beyazlar
Yasım hâlâ taze
Sınıf tekrarına düştüm oysa
Gülümsedi kırık şilebim bu hâle

Tüm oranlar ortada kaldı acı acı
Artı eksi hesabı hep eksik
Tarttı madenci babamı
Sonu sonsuz bir yolda
Bıraktı onu arabacı
Son bir nefes
Som bir altın
Son bir azimle
Öten kuşlar gibi güleç
Bakakaldım
Ardından şu sağır
Çocuk gözlerle
Gökyüzüne dek
Acıyı kardeş bilerek