Mancini'ye yapılan haksızlık

TSYD semineri biteli 5 gün oldu. Ben yazı günümü bekledim, gündem de hayli yoğun, yazma sırası anca geldi. Galatasaray Teknik Direktörü olduğundan bu yana Mancini'ye haksızlıklar yapıldığını düşünüyorum. Ama bizim Spor Yazarları seminerimizde bunun en büyüğü yapıldı. Mancini Türk futbolu ve teknik adamlığı üzerine sorulan bir soru üzerine şöyle dedi:

"Türkiye dışında çeşitli Avrupa takımlarında Türk futbolcular oynuyor ve kendilerini geliştiriyorlar. Türk teknik adamları da kendilerini geliştirmek için yurt dışına gitmeliler, böylece kendilerini geliştirirler."

Bu soru evrildi, çevrildi, Türk teknik adamlarının kendilerini geliştirmedikleri şekline çevrildi. Sonunda da Mancini'ye çözüm önerisi soruldu. Bu da yetmiyormuş gibi Milli Takım Teknik Direktörü Fatih Terim'e aynı şekilde yöneltildi. Biraz dikkat, ya konuşulanı anlayalım, ya da soru sormayalım isterseniz. Polemik yaratmak isteği varsa onu bilemem.

Tekrar kararı geç bile...

Olaylı Kasımpaşa-Beşiktaş maçının tekrarı kararı tuhaf bir şekilde hakemlik camiasında koruma güdüsü yarattı. Şimdi merak ediyorum, Ali Aydın'a çok sevdiğim rahmetli Özhan Canaydın düdüğü bıraktırınca neredeydiniz? Üstelik bu tekrar kararı hem futbol hukukuna, hem vicdanlara, hem de futbol titüeline uygun olarak verildi. Bana göre Türkiye Futbol Federasyonu'nun verdiği en yürekli karar oldu. Hatta verilmesi geç bile kaldı. Şimdiye dek çoktan verilmeliydi.

Benim tuhafıma giden şey hükmen mağlubiyet kararı verilmediği için sevinmesi gereken Kasımpaşa'nın tavrı. Hani maçın hemen ardından başkanları "istedikleri yerde bir daha oynarız, Beşiktaş bizim yanımızda ne ki" falan diye televizyonlarda sallayıp durmuştu. Bu arada yakından tanıdığım Beşiktaşlı İhsan Kalkavan'ın söylemleri. Hani sevgili Kalkavan koyu Beşiktaşlıydı. Damarlarını kessen kanı siyah-beyaz akardı. Süleyman Seba'ya muhalefet yapıp yerine Beşiktaş başkanı olmak isterken neler söylediğini başta ben, Bilal Meşe, Faik Gürses olmak üzere çok kişi iyi hatırlıyor. Ayıp oluyor ama sevgili İhsan Kalkavan.

Trabzonsporlu Onur Belge!..

Yaaa, şaşırdınız değil mi? Bu sözlerim elbette ki, kendi renklerinden olmayan herkesi "öteki" görenlere. Yoksa futbolun kıyısından köşesinden geçmiş olanlar ne diğerlerini ötekileştirir, ne de saldırı hedefi haline getirir. Eliştiri yapma hakkı ve ahlaki olarak olaylara bakanlar linç kültürünü kullanmazlar. Hepsini seviyorum, selam ediyorum. Bu fotoğrafı aslında çoktandır arşivim içinde arayıp duruyordum. Zira öyle derli toplu fotoğraf arşivim falan yoktur. Hele futbol oynadığım, spor muhabirliğine başladığım yıllarda çok daha az vardı.

Evet, sırtımdaki forma 2. ligdeki Trobzonspor forması. Beni 27 yıl sonra bu fotoğrafla buluşturan da sevgili Necmi Perekli. Düşünün ki, aradan onca zaman geçmiş, Fanatik'te yazıyorum. Necil Ülgen müdürümün de bulunduğu bir ortamda "Bu futbolcuyu tanıyor musun" diye kucağıma bırakıverdi. Sonrasında yine en azından 10 yıl, fotoğrafı nereye koyduğumu unuttum. Bazan yazdım, bazan televizyonlarda hikayesini anlattım 15 günlük Trabzonspor futbolcusu olmamın. Stad Avni Aker, üstelik sert görüneyim diye bıyıklarım da var.

Birinci ligden Vefa takımının futbolcusuydum o yıllarda. Daha yaşım 20'ye girmemişti, hikayesi uzun, kısa keseyim. Beni çok beğenen rahmetli Osman Mezgitçi, Trabzon'un "Cırt Osman" diye tanıdığı eski golcülerindindi. Aldı, götürdü, hemen bekarların kaldığı bir ev vardı. Orada kampa girdik. 15 gün sezon başı antrenmanları yaptık. Necmi Perekli de fırtına gibi sol açık. O arada kaleci Arkun vardı, ağır bir beyin ameliyatı nedeniyle futbolu bırakmak zorunda kalmıştı. İşte bu fotoğraf onun jübile maçında çekildi. Daha anlatırım, ama söylemek istediğim şu. Bu alem içinde herkesin yolu birbiri ile bir ara kesişir. O nedenle ağızdan çıkan her kelimeyi dikkatli kullanmak gerekir. Kimleri söylediğimi, onlar anlıyor, merak etmeyin.