Mayonezli demokrasi!

Bizim siyasetçilere dokunamazsınız; özel yasaları vardır!

Yumurta da atamazsınız slogan da...

Eleştiremezsiniz.

Düdük çalamazsınız.

Kapağını tencereye vurarak gürültü çıkaramazsınız.

Hatta adınız polis kaydına geçmişse; onların kentinize  geleceği zamanları karakolda “zorunlu çay içerek” geçirirsiniz!

Pankart açamazsınız.

Afiş yapıştıramazsınız.

Bildiri dağıtamazsınız.

Yan bakamazsınız.

Düz bakamazsınız.

Çantanızda deodorant bile bulunduramazsınız.

Konutlarına, parti binalarına 100 metreden fazla yaklaşamazsınız.

Kısacası... Onların aldığı havayı bile alamazsınız!

Sonra çıkarlar size “demokrasi dersi” verirler, özgürlüklerden söz ederler...

***

Yukarıdaki fotoğraf Belçika’da çekilmiş...

Başbakan Charles Michel bir konferans vermek için kürsüye çıkarken, Feminist Devrimci Aktivistler Grubu üyelerinin protestosuna hedef olmuş...

Michel’in “kemer sıkma” politikalarına karşı çıkan kadınlar Başbakan’ın üzerine kızarmış patates atıp mayonez sıkmış!

O da gülmekle ve şikayetçi olmayacağını söylemekle yetinmiş...

“Edepsiz, terbiyesiz, şerefsiz” diye hakaret etmemiş...

“Alın bunları götürün” dememiş!

Hiç kimse de o kadınları dövmemiş...

Yerlerde sürüklememiş...

Saçlarından çekmemiş...

Götürüp merkeze, öptürmemişler herkese!

Dava da açmamışlar, hadlerini de bildirmemişler...

Bu mayonezli saldırıyı “protesto hakkı” kapsamında görüp sinelerine çekmişler!

***

Ah, ah...

Şimdi Belçika’da olmak vardı anasını satayım!

Ne çok mayonez tüketirdim!

HUBER! (56)

Abdullah Gül, yasalara karşı çıkıyor...

Abdullah Gül, geleneklere karşı çıkıyor...

Abdullah Gül, akla karşı çıkıyor...

Abdullah Gül, etiğe karşı çıkıyor...

Abdullah Gül, vicdana karşı çıkıyor...

Abdullah Gül, (konuşmayarak) şeffaflığa karşı çıkıyor...

Abdullah Gül, millete karşı çıkıyor...

Abdullah Gül, demokrasiye karşı çıkıyor...

Çünkü...

 Abdullah Gül, Huber’den çıkmıyor!

GÜNÜN SORUSU

CHP Adana Milletvekili Ümit Özgümüş, Meclis’te “hiçbir iş yapmayan” en az 200 milletvekili olduğunu öne sürerek, vekil sayısının 550’den 350’ye düşürülmesini önermiş. Bu sayede yılda 60 milyon lira tasarruf edebilecekmişiz... Önerisini gönülden destekliyorum ama yanıtını çok merak ettiğim o soruyu da sormak istiyorum:

Meclis’te “iş yapan” 350 milletvekili kim?

KANLA ALINANI PARAYLA SATANA NE DERLER?

20 Temmuz 1974’te başlayan Kıbrıs Barış Harekatı’nda Türk Silahlı Kuvvetleri 498 şehit verdi.

Ayrıca 70 Kıbrıslı mücahit şehit oldu, 270 sivil vatandaş öldü.

Yunan ve Rum ordularında ölü sayısı 4 bin...

Akıllara bile gelmez ama... Birleşmiş Milletler Barış Gücü’nde görevli 3 de Avusturyalı asker öldü.

Toplayın; 4 bin 841 kişi eder!

Neden öldü bunca insan?

Toprak için!

***

Dün manevi oğlum Çağdaş Ulus’un haberini okudum; içim bir tuhaf oldu:

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti topraklarının yüzde 4’ü, yani 7 bin hektarlık bölümü zengin Ruslara satılmış...

Yüzde 2’si de zaten zamanla Rumlara ve İsraillilere geçmiş...

Bir başka deyişle KKTC’nin yüzde 6’sının tapusu artık Türklerde değil...

Toplamda kaç kişi ölmüştü o topraklar için?

4 bin 841...

Yüzde 6’sı ne eder?

Yaklaşık 290 kişi!

***

Boşa ölmüşler!

RÜŞVET!

İktidar partisinin çeşitli adlar altında dağıttığı seçim rüşvetlerini hepimiz biliyoruz... Bunlardan birine dikkatinizi çekmek istiyorum:

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Kocaeli’deki muhtaç vatandaşlara 2013 yılında 31,7 milyon lira nakit yardımında bulunmuş... O yıl seçim yokmuş...

Hem yerel seçimlerin, hem de cumhurbaşkanlığı seçimlerinin yapıldığı bu yılın ilk sekiz ayında ise aynı yardımlar iki, üç değil... Beş kat birden artmış ve 12 bin 532 kişiye 151,5 milyon lira dağıtılmış...

Bu, Kocaeli’de böyle de diğer illerde farklı mı?

Hayır...

Seçim yoksa para yok, seçim varsa yardım çok!

Bakanlığının bütçesinden seçim rüşvetlerini finanse eden Aile ve Sosyal Yardım Bakanı’na soruyorum:

Bu minarenin kılıfı nedir?

GÜNÜN İSYANI

Yüksek hızlı trenlerin lokantalarını işleten Beşler Şirketler Grubu, “talep eksikliği”ni gerekçe göstererek bu trenlerde içki satışını durdurmuş...

İsyanım “talep eksikliğini” bahane eden bu kafaya:

Asıl neden “korku fazlalığı” olmasın?