Muzaffer Komutan

Kahramanlar sevmez abartılı sözü, 

Her ne kadar hoşa gitse de övgüsü adanmışın, 

Duymak isterler gerçeği yalın kılıç. 

Kahramanlar, kahraman olduklarını bilmezler. 

 

Özledim komutan seni, oysa el sıkışmadık bile, 

Birlikte dolaşmadık, kafa çekmedik seninle... 

Sadece karşılaştık Ergenekon geçidinde, 

Gülüşlerimiz kucaklaştı uzaktan, bir de kalp atışımız. 

Yan yanaydık o birlikte, o büyük çıkışta. 
 

Fedai boyun eğmez, eğilse de dünya, 

Düşman eline düşse de, düştüğü bilgecedir, 

Teslim olmak yazmaz kitaplarında... 

Kaç kez fethedildi tarihte nice sarp kale, 

Kahramanlar tutuklansa da ele geçmezler. 
 

Gün gelir, sırttan girer hainin bıçağı, 

Bir satılmış çıkar, yapar elin yapamadığını. 

Oysa dualı yatağan kanat açmaya hazır, 

Fırlamaya hazır, atmaca kasaturalar yuvadan. 

Yine de sakindir, yitirmez Anka duruşunu, 

Kahramanlar kül olsa da yandıklarını bilmezler. 

 

Muzaffer komutan sesimi duy, sesim yağmur, 

Vursun odanın penceresine, alkış olsun. 

Umudu değil midir insanı insan yapan; 

Ve yaşamakta ayak diremek meselesi ki, 

Kolları bağlanmış, kurtarılmayı bekleyen,  

Seni bekleyen, boyun eğmemiş bir ülke var.  
 

Not: Yükselen Türk devrimi gerçek bir fedaisini daha yitirdi. Muzaffer komutanı ölüme sürükleyen karşıdevrimin satılık, işbirlikçi uşaklarından bunun hesabını soracağız. Muzaffer Tekin kalbimizin özel bir yerinde hep yaşayacak. Onunla aynı mücadele içinde, aynı saflarda olmaktan onur duyuyorum. Muzaffer komutan, yeni zaferler için bütün varlığını seve seve ortaya koydu... Ona borcumuz var. Bu borcu, onun en büyük hayali olan bağımsız Türkiye’yi kurarak, devrimle ödeyeceğiz...