Söz okurlarımızın

Değerli okuyucularımız zaman zaman sizlerden gelen mailleri ve mesajları paylaşacağız.

OMURİLİK FELÇLİLER DERNEĞİ BAŞKANINDAN

İsmim SEMRA soyadım EGZERSİZ olmalıymış! 1994 senesinde geçirdiğim trafik kazası sonrası Trokal 4-5 seviyesinde kesiğe bağlı omurilik felçlisi (göğüs altı sonrası) oldum. İlk senelerde ne kadar çok egzersiz yaparsam o kadar hızlı ayağa kalkıp yürürüm diye egzersizlerimi hiç aksatmadım.1998 yılında kurucularıomurndan olduğum TOFD derneğinin kuruluş aşamalarında yer alarak kendim gibi bu hayatı yaşayan, paylaşan arkadaşlarımı onları yeniden sosyal hayatın içine katmak, hayatın içerisinde bende varım diyerek hem masa başında hem de sosyal çalışmaların içerisinde aktif olarak yer aldım. Bu süreç içerisinde de kendimi fazlasıyla ihmal ettiğimin farkına vardım. Bu yaptığımız çalışmalar manevi olarak beni çok güçlendirdi. Tabi bu arada iki çocuğumun annesi oldum. Onları büyüttüm. Askere gönderdim, evlendirdim. Hem anneanne hem babaanne oldum. Yani neneyim:)) 4 sene önce de geçirdiğim mesane kanseri tedavisi için 16 seans ağır kemoterapi almak durumunda kaldım. Evet, misafirimi aldım, kabul ettim ve gönderdim. Kemoterapi hem kaslarıma hem de kemiklerime oldukça zarar verdi. Sonrasında dünyaya yayılan COVID-19 salgını sebebiyle yaptırdığım aşılardan dolayı son dört yıldır boynumda, omuzlarımda, sırtımda geçmeyen şiddetli ağrı, hareket kısıtlığı beni oldukça zorladı. Buna bağlı MR görüntüsünde yaşadığım sıkıntının ciddiyetini doktorum gördü. 30 senelik tekerlekli sandalye kullanıcısı olarak egzersizlerimi yapmadığımdan dolayı iskelet ve kas sistemimin zorlandığını söyledi. Omuz protezi önerdi. Ancak kollarımla vücudumu taşıdığım için protezinde bana uygun olmadığını belirtti. Kuru iğneyle hafifletebiliriz ancak kesin tedavisinin olmadığını söyledi. Bir başka doktor buz ve kortizon tedavisi önerdi. Oysa 30 sene sonra bana şu sorular soruldu. Egzersizlerini yapıyor musun? Pilates yapıyor musun? Manuel terapi yapıyor musun? Düzenli yüzüyor musun? Transferini nasıl gerçekleştiriyorsun? Bu 30 yıllık tekerlekli sandalye ile verdiğim hayat mücadelemde bu zamana kadar tedavilerimde bana destek olan, yol gösteren tüm hocalarıma yürek dolusu teşekkür ediyorum. Ben 30 sene sonra geçen hafta kızımın önerisiyle Fizyoterapist Seda Türkyılmaz'ı ziyaret ettim. Kendisi bana yukarıdaki soruları soran kişiydi. Bana sorduğu sorulara verdiğim cevaplar neticesinde manuel terapi uygulayarak hasarlı bölgelerimi tespit etti. Buna bağlı uzun bir yolculuğa başladık. Ödem tedavisi, eklemleri tekrar açmak, kasları güçlendirmek adına hepimizin basitçe yapabileceği masaj ve ev egzersizleri verdi. 30 senelik süreçte doğru sorularla doğru tedaviler uygulanarak ülkemizde koruyucu ve izleyici hekimlik keşke yerleşmiş olsaydı. Seda Hanımın yönlendirmesiyle aslında çok basit yöntemler ve egzersizler uygulayarak kas ve iskelet sistemimi daha güçlü hale getirebilirdim. 15 gün sonra yolculuğumuzu yenileyerek adım adım tüm çalışmalarımı sizlerle paylaşıyor olacağım. Evet, şimdi kabul ediyorum. Soyadım EGZERSİZ olmalıydı.

Semra Çetinkaya

PROTEZ VE ORTEZ İHTİYAÇLARI

Ben doğuştan engelliyim, engelim ekstremite yani femurum yok, kalçam yok denecek durumda. Protez ve ortez yardımı ile ayağa kalkıyorum ve yürüyorum. Kullandığım protez deforme oldu ve işlevini göremez bir durumda. Eskiyen bu protez ile ortezimi yenilemek ve sağlıklı yürümek istiyorum. Bunu yapan Üniversitelerin ortez ve protez bölümlerinin birçoğunun Sosyal Güvenlik Kurumu ile anlaşmaları yok.

Sebebi SGK’nın ortez ve protez bedellerini çok düşük ödemeler olması. SGK kurumu bu bedellerin 5.000 - 10.000.- TL sine kadar ödüyor. Dışarıdaki ortez ve protez firmaları ise 70.000 -120.000 TL arası ücret talep etmektedir. Ben emekli maaşımla ne kadarını karşılayabilirim ki? Yılda 7.000×10Yıl = 70.000.- TL eder, Yaşım 70 diğer sağlık sorunlarım ve ihtiyaçlarım oluyor. Bu duruma nasıl bir çözüm bulacağım hiç bilmiyorum.

Hükümetden dileğim şudur;

Hacettepe üniversitesi ve diğer Üniversitelerin ortez ve protez bölümlerinin SGK ile anlaşmalarının sağlanması. Biz engellilerin sorunlarının giderilmesi ve sağlıklı yürümemizin Devletimizin tarafından sağlanması.

Süleyman Ateş

BEŞİKTAŞ TÜPRAŞ STADYUMUN’DAKİ BASIN TRÜBÜNÜ

Lig Radyo’dan kıymetli engelli dostum Haluk Kesim’in 5 Ağustos’ta sosyal medyadaki yazısını sizler ile paylaşmak istedim. Umarım Beşiktaş yönetimi sorunu acil olarak çözüme ulaştırır.

Şubat ayında değerli Kadir Kılıç ile görüştüm. Beşiktaş Tüpraş Stadyumu basın tribünü girişinde bulunan iki büyük merdivenin yan tarafına trabzan yapılması için.

Ardından beni Sayın Çağlayan Tuğal aradı ve hemen ilgileneceğini hatta engelliler için statta çalışmalar yaptığını söyledi.

Beşiktaş Tüpraş Stadyumu basın tribününde engelli tuvaleti yok. Olabilir, hiçbir stadda yok.

Ancak, basın tribünü girişinde bulunan merdivenler çok yüksek ve sadece ben değil (bastonla yürüyorum) yaşı ilerlemiş basın basın mensupları içinde zor bir durum. Sayın Çağlayan Tuğal iki hafta evvel trabzan yapılacağını hatta bu hafta yapılacağının sözünü sevgili Kadir Kılıç aracılığı ile tekrar verdi.

Süper Kupa Finalini bekledim. En son yine baktığımda hala çok basit bir basit işlem olan bu isteğin yerine getirilmediğini gördüm.

Sayın Hasan Arat ve Sayın Çağlayan Tuğal ‘dan tekrar rica ediyorum. Bu kadar basit bir işlemi yapın. Biliyorum gazeteciler yönetim tarafından çok sevilmiyor ancak bu sosyal sorumluluktur. Türkiye’de stadlara giden TSYD’ye bağlı engelli tek spor yazarı gazeteci olarak bunu istiyorum. Bu konunun en kısa sürede çözüme ulaşması temennisiyle.

Haluk Kesim