Söz sarf etmek

Şu tümce bir gazeteden:

“Arda Turan’ın eşi Aslıhan Turan herkesi hayrete düşüren sözler sarf etti.”

Aslıhan Turan kime kızmış, kime öfkelenmiş, kime ne söylemiş diye haberin devamını okuyorsunuz; yoo, kimseye kızdığı filan yok. İkinci çocuğunu beklediğini söylemiş, dört çocuğa kadar da düşünüyormuş. “Dört çocuk istiyorum” demek söz sarf etmek olmaz ki…

Söz sarf etmek ya da sözler sarf etmek başka bir şey… Biraz öfke, kızgınlık vardır; boş konuşmak ya da uluortalık vardır sarf edilen sözlerde.

***

SANAT KURUMU

Geçenlerde Ankara’da Sanat Kurumu’nda konuştum. “Kendi Diliyle Kavrulmak” kitabımdan hareket ederek Türkçenin güncel sorunlarını konuşup tartıştık. Korona’dan önce… Hayatımız artık ikiye ayrılacak… Korona’dan önce ve sonra… Şubat sonuydu konuştuğumda… Demek birkaç gün daha gecikseydik, benim konferansım da ertelenen yüzlerce etkinlikten biri olacaktı. Çok eski bir dernektir Sanat Kurumu… 1948 yılında kulüp olarak kurulmuş. 1952 yılında adı Sanat Sevenler Derneği oldu. Uzun yıllar Kızılay’da Piknik’in yanında yer altına doğru uzun merdivenlerle indiğimiz güzel, iyi döşenmiş bir mekânı vardı. Kimler gelmedi, kimleri tanımadım ki orada? Önce öldürülenlerden başlayayım: Bedrettin Cömert, Bahriye Üçok, Savcı Doğan Öz… Müthiş konuşmalar, tartışmalar dinledim orada. Aziz Nesin, Uğur Mumcu, Rifat Ilgaz, İlber Ortaylı, Hasan Hüseyin Korkmazgil, Fakir Baykurt, Talip Apaydın, Suut Kemal Yetkin, Prof. Fehmi Yavuz, Mustafa Ekmekçi, Nurhan Karadağ, Turgut Özakman, Tamer Levent, Nimet Arzık, Aziz Üstel, Orhan Asena, Boskurt Kuruç, Atalay Yörükoğlu, Ergin Orbey, Şair Ahmet Erhan, Emre Kongar, Özdemin İnce, Yücel Çakmaklı, Ertuğrul Özkök, Kenan Işık, İoanna Kuçuradi, Cüneyt Gökçer, Ayten Gökçer, Sevda Şener, Tahsin Saraç, Cemal Süreya, Uğur Kökden, Rutkay Aziz, Dinçer Sümer, Tarık Buğra, Cahit Külebi, Beşir Göğüş, Mehmet Seyda, Ahmet Say, Adnan Özyalçıner, Behçet Aysan, Metin Altıok, Zeynep Oral gibi aydınları orada dinleme şansım oldu.

Ünlü ünsüz epey insan tanıdım bu dernekte. Küskün Fotoğraflar adlı kitabıma koyduğum Sanat Tutkunları Derneği bu derneğin öyküsüdür. Üniversitedeki tasfiye yıllarını anlattığım Bir Başka Şehir’de de buradan mekân olarak epey yararlandım. Her iki kitabım İmge Yayınevince basıldı.

Sanat Kurumu, eski adıyla Sanat Sevenler Derneği daha sonra Adakale Sokağı’na taşındı. Yer derdi bitmedi. Ardından Gençlik Parkında CHP’li belediyenin gösterdiği bir mekâna yerleşti. Melih Gökçek buradan çıkarmak için çok uğraştı, çıkardı da… Sanırım hâlâ mahkemeleri sürüyor. Yeni Belediye Başkanı Mansur Yavaş umarım 70 yıllık bu derneğe yardımcı olur.

Şimdilerde etkinliklerini Türk-İngiliz Kültür Derneğinde yapıyorlar. Sürekli yeri değiştikçe de eski üyelerini yitiriyorlar. Ancak İlker Çetin başkanlığında mücadeleci bir grup burayı yaşatmak için elinden geleni yapıyor, gerçekten özveri isteyen bir uğraş içindeler. Kutluyorum onları! Destek verilirse derneğin bir tarihçesini yazmak gibi de tasarıları var. Bence bu derneğin geçmişini iyi bilenler bulunup anıları dinlenmeli.

Gittikçe büyük bir kültürel çoraklığın içine itilen Başkent’te bu tür sanat kuruluşlarının yaşama mücadelesine seyirci kalmamalıyız.

Kitap önerisi: Eser Kemal, Elimi Bırakma, Bilgi Yayınevi, Ankara 2020.