Tek kollu kahraman

Kendi kendini doğuran adam,
Hamurunu yoldaşıyla yoğuran,
Kendini kendi elleriyle yürüttü.

Ekmeğini, tuzunu bölüştürür,
Kendi çocukluğunu, delikanlılığını
Bölüştürür kendi düşlerini...

Akşam rüzgârından yelek giyer,
Kitap gibi bütünleştirir memleketi,
Kalbini Sabahyıldızı’na verdi.

Kendini kaynatan karanfil şekeri,
Tuttu kendini çocuklara verdi,
Ağızda özgürlük gibi yayılan.

Aşını, kuruşunu bölüştürdü,
Bölüştürdü iki kolunu da,
Birini kopardı sosyalizme verdi.

Elinde karanfil destesi dolaştırır,
Gül açar gibi gülen adam,
Lenin ile Kemal’i buluşturdu.

Yalın yaşadı, derin düşündü,
Gönlünü Dicle ile Fırat’a düşürdü,
İki nehrin arasında odur yatan.

Kendi cenazesini kendisi yıkar,
Kendini toprağa kendi verir de,
Partiye gider, görev ister.

Hey gidi yüksek uçan kuşlar,
İnin bakın bağ aralarına,
Teleği yedi renk ne Ankalar var.

Hey gidi Halil Oyman,
Hey gidi Oymaların Halil’i,
Bin yürekli, tek kollu kahraman.




* 2 Ocak 2009’da aramızdan ayrılan, devrimci öncülerden
Halil Oyman’ı 3. ölüm yıldönümünde anıyoruz.