Tunç Soyer’in koruması

Tunç Soyer’in, CHP’den çok PKK’nın siyasi kolu HDP’nin adayı olduğu zaten belliydi ve karşılıklı destek açıklamaları ile de bu kanıtlandı. Hiç tartışma yok. Ama...
Devlet Bahçeli’nin Tunç Soyer’in önüne serdiği koruma kalkanı sayesinde ahali bunu göremiyor. Çünkü habire babasını tartışıyorlar. Bu işi o kadar çığırından çıkardılar ki, haklı çıkmak uğruna en olmayacak yerlere taşıyorlar.
Şunu anlayamıyorlar, bir insan kendi yaptıklarından sorumludur, babası ya da dedesi üzerinden suçlanamaz. İlber Ortaylı bunu anlatabilmek için, belki de en olmadık örneği vererek sözü Ali Kemal ve Zeki Kuneralp’e getirdi. Yanlıştır, Zeki Kuneralp Tunç Soyer ile hiçbir koşulda aynı satıra bile yazılmamalıdır. Çünkü olumlu bir örnektir. Bu yanlışa Devlet Bahçeli daha büyük bir yanlışla cevap vererek, ‘’İsmet Paşa’nın Zeki Kuneralp’in büyükelçiliğine izin vermesinin de hatalı olduğunu’’ söyledi.
Yahu Allah aşkına Zeki Kuneralp ASALA terörünün hedefi oldu, eşini şehit verdi, kendisi yaralandı.
Oysa Tunç Soyer açıkça PKK’nın siyasi kolunu destekledi. Arada ne benzerlik var? Susun artık, susun da vatandaş işin aslını görebilsin.
Eşini şehit verdiği Madrid büyükelçiliğinden ayrılırken ‘’Türk olmak pahalıdır, ama bir imtiyazdır’’ demişti Kuneralp. Doğru, ama ekleyelim ki, Türk olmak aynı zamanda adil olmaktır. Bırakın artık şu adamı babası ile perdelemeyi. Zeki Kuneralp bir vatanseverdir, İlber Ortaylı yanlış örnek vermiştir, Bahçeli ise doğruyu ve yanlışı birbirine karıştırmış, Tunç Soyer’i neredeyse korumuştur. Bu kargaşanın gizlediği gerçek ise Tunç Soyer’in CHP ve HDP’nin ortak adayı olduğudur.

İLKER

Aradan o kadar yıl geçti, hâlâ o gençlik önderi enerjisi var üzerinde. Mahkeme salonunda, seyirci sıralarının en önünden seslenirdi bize, zaman zaman da avukatların getirip götürdüğü mektuplarla haberleşirdik. Yazılar, yeni kitaplar, gazete, vs...
Mahkeme kapılarına dayanmış 100 binlerin ‘’Mustafa Kemal’in askerleriyiz’’ sloganları içerideki sözde hakim ve savcıların betini benzini attırırken, bilirdik orada olduğunu.
Milyonlarca insan sel olup Anıtkabir’e akarken, Silivri hücrelerindeki televizyonumuzun o coşkuya kapılan ekranında görürdük kalabalığın en önünde...
Hala aynı İlker Yücel.
Zeki, mücadeleci, saygılı ve saygın, ama en önemlisi kendini bu vatana adamış o genç adam. İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan adayı olur olmaz diğerlerinden farkını ortaya koydu. Bakın diğerlerine, İstanbul’a dair bir tek şey anlatmadılar. Beylik seçim lafları dışında somut ve farklı olan bir tek kelime yoktu.
Sadece İlker Yücel, mesela her evin enerji sorununu kendi içinde çözeceği uygulamaları, hem de ücretsiz sağlayacağını söyledi. Sadece İlker Yücel İstanbul’da tarım için topraktan söz etti. Sadece İlker Yücel Türkçe’nin İstanbul’undan söz etti.
Ve sadece İlker Yücel, ‘’haydi gelin halkın önünde konuşalım’’ dedi.
Gelemezler.
Çünkü her ikisi de sistemin, İlker Yücel halkın adayı...
Silivri önlerindeki, Dolmabahçe yokuşunda, Taksim ve Ulus meydanlarındaki bizim İlker. İstanbul’a sinen beton grisini ve Soros turuncusunu silip, Türk bayrağının kırmızısına boyayacak İlker.

KATİL KİM

İlacın kendi prospektüsünde yazıyor. Doktor da zaten sorumluluk kabul etmediğini, bütün sorumluluğun hastaya ait olduğunu gösteren bir belge imzalatıyor hastaya ve ancak o koşullarda veriyor ilacı. Karaciğerinizin iflas etmesine neden oluyor, eğer az da olsa psikolojik rahatsızlığımız varsa onu tetikliyor, intihar eğilimi yaratıyor. İnternet arşivi üzerinde bir araştırma yaparsanız çok sayıda örnek ve forum sayfasına rastlayabilirsiniz. ‘’Bir sivilce için hayatı karardı’’ ya da ‘’şu yıllar arasında o ilaca bağlı şu kadar ölüm oldu’’ türünden haberleri hemen bulursunuz. ‘’Katil ilaç’’ diye nam yapmış.
Prospektüsünde bu kadar yan etki ve uyarı yazan başka bir ilaç var mıdır, bilmem, açtım okudum, hayret ettim.
Ruacuttane isimli akne ilacından söz ediyorum. Çünkü daha çok yakın zamanda Aydınlık gazetesinde yakın çalışma arkadaşım Ercan Dolapçı’nın oğlu Aydın’ı kaybettik. Pırıl pırıl bir genç, sivilcelerinden kurtulmak için doktora gitti. İmza karşılığı aldı bu ilacı. Bir belge imzalayarak ilaç aldığını ailesine haber vermedi...
Sonra mı?
Birkaç ay sonra Aydınlık ailesi, günahsız Aydın’ın çöken karaciğerini ayağa kaldırmak için kan bağışı seferberliği başlattı. İyileşti, eve taşındı Aydın, ama çöken sadece karaciğeri değildi, psikolojisi de iflas etmişti. İntihar haberini aldığımda kahroldum. Baktım ki, bu ilacı kullanıp intihar eden ilk bizim Aydın değil ve son da olmayacak gibi...
Oğlum daha 13 yaşında. Onunla konuşurken bana dedi ki, ‘’ Baba, haydi o gençliğinin etkisiyle sivilcelerinden kurtulmak için bu riski aldı da devleti yönetenler neden bu ilacı yasaklamadılar?’’
Oğlumun sorduğu soruyu ben de Sağlık Bakanlığı’na soruyorum, ‘’Siz hâlâ o ilacı niye yasaklamıyorsunuz?" Sahi kim Aydın gibi günahsızların katili, o ilacı üretenler mi, yasaklamayanlar mı?

YOBAZ

Bir komutan düşünün, düşmanın aylar önce terk ettiği mevziilere ateş etmeye devam ediyor. Orada artık düşman kalmamış, düşmanın bir kısmı başka bir manevra ile başka bir alana doğru yayılmaya başlamış, bir kısmı kaçmış, bir kısmı da kendi saflarına katılmış, ama bizimki hala aynı yere ateş ediyor. Önüne haritalar, istihbarat raporları konuluyor, kendi safına geçen eski düşmanları gelip uyarıyor, yok. Bu hala aynı mevziilere ateş ediyor.
İşte bunun adına yobazlık diyoruz.
Belli bir zamanda doğru olarak kabul ettiklerinin esiri olan, o bilgi ya da kabullerin değişme olasılıklarını bile kabul etmeyen, tartışmayan, kuşkulanmayan kişilere denir.

Bunlara en çok siyasette rastlarız. Siyasete başlarken öğrendiğinin asla değişmeyeceğini düşünür.

KAYSERİLİ BİLE

Kayserili meşhur Samatlıoğlu, bir zengin ile iş ortaklığı yapmak için biraz para ister. İş hem karlı olduğu hem de Samatlıoğlu’nun şerrinden korktuğu için adam parayı verir. Bir süre sonra adamın yanına gelen Samatlıoğlu, ‘’kar ettik’’ der adama ve işin hesabını dökmeye başlar: ‘’Bu sermayen, bu senin karın, bu benim karım, bu da benim oğlanın...’’ Zengin, ‘’ama konuşmamızda senin oğlan yoktu’’ deyince, ‘’ben aklıma aldıydım’’ der Samatlıoğlu.
Bir süre sonra tekrar aynı adama varan Samatlıoğlu yine karlı bir iş için sermaye ister ve adam da aynı sebeplerle verir. Bir hafta sonra tekrar hesaba oturduklarında Samatlıoğlu, hesap defterindeki rakamları işaret ederek: ‘’Bu sefer zarar ettik, bu senin hissene düşen, bu benim, bu da senin oğlanın hissesine düşen.’’ Adam ne cevap alacağını bile bile: ‘’Konuşmamızda benim oğlan yoktu’’ deyice Samatlıoğlu yine ‘’ben aklıma aldıydım’’ diye konuyu kapatır.
Fıkra bu ya, Samatlıoğlu zorla da olsa kazanıyor, zengin kaybediyor, ama gerçek hayatta durum farklı bütün Kayseri kaybediyor. Borca dayalı ekonominin yalancı güneşi sönüyor.
Geçen yıldan bu yana Kayseri Organize sanayii bölgesinde 35 bin kişi işten çıkarıldı. Artık ne zengin adam ne de Samatlıoğlu para kazanabiliyor. Bu gidişe dur demenin tek yolu da, montaj ekonomisinin büyüsünden kurtulup, gerçekten üretim ekonomisine geçmek. Bu hafta Ulusal Kanal ve Aydınlık’ın düzenlendiği Üretim Kurultayı için Kayseri’deyiz. Bütün vatandaşlarımızı bekliyoruz...