Türk basınından izlenimler: M. Nezih Demirkent (1930 - 2001)

Nezih Demirkent, spor muhabiri olarak başladığı gazetecilik yaşamında; ‘Son Saat’, ‘Yeni Sabah’, ‘Yeni Gazete’ ve ‘Hürriyet’ gazetelerinde spor yazarlığı, yazı işleri müdürlüğü, genel müdür yardımcılığı, müessese müdürlüğü ve genel müdürlük görevlerini başarılı bir şekilde yerine getirerek, ‘Yeni Gazete’ ve ‘Hürriyet’ gazetesinin kurumlaşmasında etkin bir rol oynadı. Gazetecilik yaşamında ilklere imza atan Demirkent, çalıştığı yayın organlarında ‘ağabey’ kimliği ile öne çıkarak, insan ilişkilerinde yakaladığı başarılarla, o dönem gazete yöneticilerinde görmeye pek alışık olmadığımız özellikleri taşıyordu.
‘Yeni Sabah’ gazetesinde yazdığı spor yazıları ve mizanpajını hazırladığı spor sayfaları dikkat çekiyordu. ‘Yeni Sabah’ gazetesi 1964 yılında kapatıldı ve kısa bir süre sonra el değiştirdi. Deneyimli spor yazarımız, bu gazetedeki çalışmalarıyla yol izdüşümünü tamamlamış, ‘Yeni Sabah’ gazetesinin spor sayfaları, gazetenin birinci sayfasından sonra en çok okunan sayfa konumuna yerleşmişti. Spor sayfasının yakaladığı bu önemli başarı, dönemin gazetelerini derinden etkiledi. Gazeteciliğe başladığım yıllarda, Nezih Demirkent ve dönemin ünlü gazetecileriyle sık sık stadyumların basın tribününde karşılaşıyor ve sohbet ediyorduk. Türk Milli Takımı’nın ünlü sporcusu Cihat Arman, spor yazarları arasında tanıştığım ilk insandır ve henüz 10 yaşında Fenerbahçe taraftarı olmamın tek nedenidir. Bugünde olduğu gibi, bir çok ünlü futbolcu, futbol yaşamının ardından spor yazarı olarak spor basınımızda yer alırdı. Basın tribününde yer alan spor yazarlarımızdan rahatlıkla bir milli takım kurabilirdim.
Demirkent, ‘Son Saat’ gazetesinde çalıştığı iki yılın ardından, on iki yılını ‘Yeni Sabah’ gazetesinde geçirdi. ‘Yeni Sabah’ gazetesinin kapatılması sonrasında; ‘Hürriyet’ grubuna bağlı ‘Yeni Gazete’ ve ‘Hürriyet’ gazetelerinde toplamda on yedi yıl yöneticilik yaptı. Gazete yöneticiliğinin yanı sıra; Türkiye Spor Yazarları Derneği’nin kurucuları arasında yer aldı. Burhan Felek’in ardından 1982 yılında 10 yıl süreyle Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nin (TGC) başkanlığına getirildi. Başkanlığı döneminde, cemiyet üyesi gazetecilere her yılbaşı hediyeler dağıtılırdı. Uzun bir dönem sanat yazarı olarak görev aldığım TGC’nin aylık yayın organı olan ‘Bizim Gazete’nin yayınını başlattı. Hürriyet gazetesinden ayrıldığı 1981 yılında ‘Dünya’ gazetesini alan Nezih Demirkent’in gazetesinde de uzun yıllar sanat yazılarımla yer aldım.
Bugün Divanyolu’nda bulunan TGC Basın Müzesi’nin kurucusuda Nezih Demirkent’tir. Demirkent, İstanbul BB Şehir Tiyatroları Genel Sanat Yönetmeni ve İstanbul BB Kültür ve Basın Sorumlusu görevlerini eş zamanlı sürdürdüğüm yıllarda, bugün TGC Basın Müzesi olarak kullanılan binanın TGC’ye tahsisi için benimle iletişime geçti. Dönemin İstanbul BB Başkanı Aytekin Kotil ile yapılan görüşmeler sonrasında, bina TGC’ye kazandırıldı. Kotil’in büyük katkısını burada yazmadan geçmek istemiyorum. Türkiye Gazete Sahipleri Sendikası, İstanbul Sanayi Odası, Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi ve Gazeteciler Sosyal Hizmetler ve Emeklilik Vakfı gibi önemli kuruluşlarda yönetici olarak görev aldı.
Döneminin en önemli gazetecileri arasında yer alan Demirkent, gazetecilik yaşamı boyunca üstlendiği her görevi başarıyla yerine getirerek, çalıştığı kurumların çizgisini yukarı taşıdı. Türk basın tarihimizde bir kurumsallıktan söz edeceksek eğer, Nezih Demirkent adı listenin başında yer almalı. Çalışkanlığı, dürüstlüğü ve tarafsız görev anlayışıyla, gazetecilik tarihimizin en önemli isimlerinden biri olan usta gazetecimizi sevgiyle anıyorum.