Vatan Han

Bir elver, senin eserin olsun!

Gel ey kardeş elini ver, gün doğsun,

Kulaklarına devrim naraları dolsun,

Gel ey kardeş, bir selam ver nam olsun!

Bir nefes ver, milletime can olsun,

Bir el ver kurulsun yiğit yatağı fedai han!

Yaklaş da kulak ver, duyuyor musun?

Ata sesleri geliyor yüksek duvarlardan,

Uzaktan değil Şefik Hüsnü’nün odasından.

Namık Kemal, Fikret’le sohbete dalmış,

Bir telaş almış uzun koridorları…

Bir el ver kurulsun yiğit yatağı fedai han!

Bak şu odada Servet Cömert oturuyor.

Bitmiyor sohbetleri Soner Polat’la

Köşe taşlarında Demirtaş var, demir var.

Kumunda çimentosunda türkü destan,

Sıvasında harcında Ulusal Aydınlık var.

Bir el ver kurulsun yiğit yatağı fedai han!

Şiir okuyor Ziya Gökalp, Akif’e,

Git yanlarına merhaba de gün doğsun,

Eğil de kulak ver büyük salona,

Duyuyor musun atların nal seslerini?

Nice silahşor geçmiş bu kapılardan…

Bir el ver kurulsun yiğit yatağı fedai han!

Gökdelenler, plazalar onların olsun.

Burada ocak yanar, baca tüter, aş kaynar,

Irmaklar çağlar, ceylanlar iner dağdan,

Tavanlarda gençliğin yıldızı parlar,

Burada kardeşin kardeşe kanı kaynar…

Bir el ver kurulsun yiğit yatağı Vatan Han!