Ya çıkarsa

Yazmıştım ama, bir kez daha yazmanın bir sakıncası yok… Cevat Şakir ya da nam- ı diğer Halikarnas Balıkçısı’na sormuşlar: “Büyük ikramiye size çıksa, ne yaparsınız?” diye. O da hiç düşünmeden “Dünyanın en karlı ticaretini” diyerek yanıt vermiş. En karlı ticaretin ne olduğu sorulduğunda ise “yoksullara dağıtıp sevinç satın alırım.” demiş…

Günümüzde bu türden ticaret yapan kaç kişinin kaldığını bilmiyorum ama, Milli Piyangodan büyük ikramiyeyi kazanıp da sevinç yerine mutsuzluk satın alanların sayısının da bir hayli fazla olduğu da ortada.

Sonucu ister sevinç ister mutsuzluk olsun bir yılbaşı klasiğidir, “ya çıkarsa”nın peşine takılmak… Gerçi onun da pek tadı kalmadı ya….

Yılbaşılar bir bakıma; büyük ikramiyelerden arda kalan ıskalanmış umutların amortilerle teselli bulup, çelme takılmış düşlerle yeni bir milada yelken açtığımız bir başlangıçtır aynı zamanda.

Kaç kez yıl bitiminde, kaç yeni yıla merhaba derken “ya çıkarsa” nın azizliğine uğrayıp amortilerle teselli bulmadık ki…

Naşit’ler, Nimet ablalar, tek kollu Cemaller ile Uzun Ömer ya da Cüce Simonlar… “Size de çıkar” diye onlar mı bizleri kandırdı yoksa bizler mi kanar gibi yaptık. Orası da pek bilinmez. Doğrusu onlar işlerini yaptı, bizler ise bir çeyrek ya da yarımların sayılarına düşlerimizi yazdık.

Ya çıkarsa…

Zengine çıkarsa dert değil de yoksulla çıkarsa bin dert… Önce eşi boşamak, bilinmeyen akrabalarla tanışmak, sonunda bilinen mekanlarda, bilinen hatunlarla son kuruşuna dek tüketip tekrar “para ile saadet olmuyor” diyerek törpülenmiş olarak başa dönmek. 80’lik bir hamal, bir ayakkabı boyacısı, iki kez büyük ikramiyeyi kazanıp da beş parasız kalıp kimsesizler mezarlığına gömülmek vs.

Kısacası para ile saadet olmuyor… Sanki parasız olunuyormuş gibi…

Bir yılbaşı geleneğidir “ya çıkarsa” nın peşine takılıp amorti ile teselli bulmak... Yaşam da öyle bir şey değil mi?

Ancak yine bir gün size de çıkar(!)..