Yaşar Kemal’in Nobel almasını kim, neden engelledi?

Yaşar Kemal’i, yani Kemal Sadık Gökçeli’yi bugün son yolculuğuna uğurlayacağız...

Sulu zırtlak cümleler kurmayacağım ardından; bilirim ki sevmezdi...

İki gündür onun hakkında okumadığınız, duymadığınız hiçbir şey kalmadı zaten...

***

O sadece yazmadı; yazdıklarının tamamını yaşadı!

Yayınlanan 26 romanın tamamını ilkin “kendi üzerinde” denedi...

Küçük yaşında önce gözünü, sonra babasını kaybetti!

Babasını öldüren, aileye evlatlık giren “abi”siydi...

Bu olaydan sonra kekeme kaldı...

Kekemeliği, okuma yazma öğrenerek, kendi kendisine aştı!

Hapse atılmayı, bıçaklanmayı, sürgünü, açlığı, yoksulluğu yaşadı...

Evlerinde Kürtçe, köylerinde ise Türkçe konuşulurdu.

Türkmen köyüne göç etmiş Van muhaciri ailesiyle köylüler arasındaki ilişkiyi, “Doğduğum bu Türkmen köyünde bizi Kürt diye hiç ayrı saymıyorlardı. Biz de kendimizi onlardan hiç ayırmıyorduk. Bütün köylülerle akraba gibiydik” diye anlatırdı...

O köyde yüzlerce hikaye dinledi; aşıklarla atıştı!

Hayal dünyası o öykülerle, masallarla büyüdü...

***

Dedim ya... Onun hayat öyküsünün tamamı iki gündür her yerde karşınıza çıkıyor zaten! Ben... Ona yapılan büyük bir haksızlığa dikkat çekmek istiyorum sadece:

***

Yaşar Kemal, pek çok kez Nobel’e aday gösterilmesine karşın bu ödül kendisine verilmedi.

Yakın dostu Zülfü Livaneli, bunun nedenini “Sevdalım Hayat” isimli kitabında şöyle anlattı:

“Bir seferinde Yaşar Kemal, Nobel Ödülü’ne çok yaklaşmıştı. En güçlü aday olarak adı geçiyordu ve sonradan öğrendiğimize göre ödülü kazanamaması için hiçbir neden yoktu.

Tam o sırada bazı Türkler ve Türkiyeli Kürtler devreye girerek Yaşar Kemal aleyhine bir dedikodu çarkı çevirdiler.

İsveç akademisine, Türk edebiyatını iyi bilmediklerini, aslında Yaşar Kemal’in Türkiye’de beşinci sınıf bir yazar olduğunu, sadece o çevrilmiş olduğu için ödülü ona vermenin haksızlık olacağını söylemişler.

Bu arada bazı Kürtler de Yaşar Kemal’in Kürt olduğu halde Türkçe yazmasının Kürt kimliğini inkar etme anlamına geldiğini öne süren bir kampanya başlattılar.

Onlara göre Yaşar Kemal, Kürt halkının masallarını alıp Türklere mal etmekle görevli bir devlet yazarıydı.

Bu tartışmalar, zaten kıl payı dengeler üstünde duran İsveç akademisini ürküttü; Yaşar Kemal’e verecekleri ödülü ertelemeyi uygun görüp Patrick White’a verdiler.”

***

Görüyorsunuz; hayatı boyunca onu baltalayanlar; Türk-Kürt, sağcı-solcu demeden bugün onu sahiplenmek için birbirleriyle yarışıyorlar...

Dün “Kürt halkının masallarını alıp Türklere mal etmekle” suçlayanlardan tutun da komünist olduğu için linç etmeye kalkışanlara kadar herkes bugün o camide olacak ve Yaşar Kemal’in ne kadar büyük bir edebiyatçı olduğuna dair demeç verecekler...

Hepsi yalan...

Ya da hepsi doğru...

Bu saatten sonra bunların Kemal Sadık Gökçeli için fazla bir anlamı yok ki...

***

Doğdu; roman gibi yaşadı...

Yaşadıklarını yazdı...

Ağlarken kan döküldü gözlerinden, gülerken ağız dolusu güldü...

Acının da sevincin de doruklarında gezindi...

Bugün hepimizi taktı peşine, götürüyor!

***

Huzur içinde uyusun!