Yetmişinci Tablet: El Kudüs

Haydi, kapıları açalım, evde türkü başlasın,

Yola çıkalım, yanımıza bir şey almadan, ışık saçalım,

Ölümün askerleri geliyor, haydi, Aden’e koşalım.

Gözlerini kapatırsan, uykudan önce Kudüs başlar,

Sen uykuya dalsan da, derine insen de şehit uyumaz.

Alemin başına bela kıldılar kutsal Jerusalem’i.

Hava kararırken göğe bakarsan türkülü dualar duyulur,

Sen unutsan da, arkanı dönsen de hayat yürür.

Bunu yapmak için kendine seslendiğin, niyazdır o,

Yakarı insandaki gücedir, yakarı yüceden yere akar.

Gel Yeremya’yı kutsal kılalım, kuru çalı yaprak açsın,

Güneş durmadan türkü söyler, batarken ve doğarken.

Gel Nehemya’yı Esselam kılalım, barış başlasın,

Fakat doğan güneşi görmeyen meczup köpek kuduzdur.

Gel yaratılanı kutsayalım, Kudüs doğsun doğursun.

Filistinli kelebek gördü, eliyle tuttu güneşi Arap bebek,

Minik parmaklar çevirdi tersine göğün felek çarkını.

Her gece gökte çakan Ülker’i gördün mü Süleyman?

Fakat bildi Beytüllahim, İsa dedi burası rahimdir.

İstersen eğer sen, gerçekten inanırsan bilime,

Senin hesabını görecek madde bizim İbrahim’dir.

Her anın bir duası var, durmadan yinelenir, bilirsin,

Ben doğan acıları gördüm, hem gün doğmadan,

Sen uyurken türkü çalar durur, su uyur dua duyulur.

Bir sır arasan gidenin ve gelenin toplamı budur.

Kimin adamıdır o, kan içinde insan etiyle somurur,

Karun mudur, Firavunlar Firavunu susta durdurur:

Küçüklü büyüklü, güllü yapraklı, ötüşlü kuşlu acılar,

Yediverendir acılarımız çiçek açar kayıtlı kayıtsız.

Gazze’de, Batı Şeria’da davullar şafağı duyurur:

Gün doğar, dört kitap uykudadır, El Kudüs uykusuz!